Als er één iemand is die onmiddelijk opslag moet, dan is het wel degene die Dries Roelvink om de haverklap achtervolgd met een groothoeklens. Een tenenkrommend tafereel. Naast dakdekker of gevechtspiloot moet het dagelijks filmen van een verdwaalde Dries op Amsterdam Airport één van de zwaarste beroepen zijn in onze hedendaagse samenleving. Tijd dat we meer respect gaan tonen voor de anonieme cameraman die vermoedelijk zijn eigen gezinsleven on hold zet. Alles om Roelvink dag en nacht het gevoel te geven dat hij er toe doet.

Klaar voor lancering

Goed om bij stil te staan: onderstaande beelden zijn slechts van één dag. Bedenk nu dat dit 365 dagen per jaar zo door gaat. Allereerst plaatst Dries een foto. Badend in zijn eigen zweet, in een sportschool, terwijl hij verdrinkt in zijn eigen ogen in de spiegel. "Om 16:00 take off,'' schrijft hij erbij. Dries kondigt zijn vluchten naar een Spaanse badplaats aan alsof hij een NASA-raket gaat lanceren.

Mr. International

Vervolgens zien we Dries in een maatpak à la 'John Wick on a budget' door Amsterdam Airport struinen. Hij schept de illusie dat hij zich niet bewust is van de camera. Maar wij weten wel beter. Wij voelen de pijn van de man achter de lens. Natuurlijk wordt er altijd een Julia Iglesias onder gemonteerd.

Maar Dries gaat daadwerkelijk internationaal. Ook wanneer hij de airport in Spanje verlaat, wordt er vastgelegd hoe hij naar buiten wandelt. Wederom heeft Dries absoluut niet door dat hij gefilmd wordt door degene die hij eigenhandig dwingt om dat te doen.

Wijnproeverij

Nog een stadium later zit Dries aan tafel in een restaurantje. Hij brengt de ober in afgrijselijke verlegenheid door in zijn bijzijn tergend traag de wijn te kolken in zijn glas. Vervolgens geniet hij met ogen dicht van de eerste slok. De cameraman en de ober zien het met lede ogen aan. Wanneer stopt dit?