Tja, wat moeten we er nog aan toevoegen? The title says it all! Onder de video kunt u terecht voor een essay met antwoord op de vraag 'waarom zijn wielrenners zo vervelend'.

Bekijk de beelden hieronder:

Waarom zijn fietsers zo vervelend?

Heeft u ooit achter een wielrenner op de weg gezeten, of bent u gefrustreerd door hun weigering om de conventionele verkeersregels te volgen? Zo ja, dan bent u niet de enige. Voor veel automobilisten en voetgangers kunnen wielrenners ongelooflijk vervelend zijn. Maar waarom zijn ze zo vervelend?

Irritant

Op het eerste gezicht lijkt het misschien alsof wielrenners gewoon proberen zich zo snel mogelijk te verplaatsen. Fietsen is immers vaak sneller dan autorijden in drukke gebieden en is een gezondere vorm van vervoer en een leuke sport. Er is echter meer aan de hand dan je op het eerste gezicht zou denken. In dit artikel gaan we in op enkele redenen waarom wielrenners zo irritant kunnen zijn voor andere weggebruikers.

King of the road-gevoel

Ten eerste hebben veel wielrenners de neiging om verkeersregels en -signalen te negeren. Dit kan gaan van door rood licht rijden of het afsnijden van rijstroken zonder te seinen tot het simpelweg niet naleven van rijstrookmarkeringen of snelheidsbeperkingen. Dit gedrag brengt niet alleen iedereen in gevaar, maar geeft fietsers ook een oneerlijk voordeel ten opzichte van andere weggebruikers. Door deze regels aan hun laars te lappen, tonen ze in feite geen respect voor degenen die zich eraan houden en maken ze de wegen minder veilig voor alle anderen.

Waarschuwen

Een andere veelgehoorde klacht over wielrenners is dat ze onattent kunnen zijn bij het passeren van andere bestuurders of voetgangers. Omdat fietsen niet veel geluid maken wanneer ze met hoge snelheid rijden, beseffen veel mensen niet dat ze eraan komen tot het te laat is. Dit kan leiden tot plotselinge slingerbewegingen of schrikken als nietsvermoedende mensen zich realiseren dat er plotseling een fietser naast hen is verschenen op het trottoir of op een gemeenschappelijk pad zonder waarschuwing. De beste manier voor wielrenners om dit probleem te voorkomen is anderen te waarschuwen met een bel of claxon voordat zij hen passeren - iets wat niet altijd wordt gedaan, maar wel zou moeten gebeuren.

Groepsvorming 

Ten slotte hebben sommige wielrenners de neiging om in grote groepen te reizen, wat het voor andere weggebruikers moeilijk kan maken om te navigeren. Als deze groepen te groot worden, wordt het voor auto's en vrachtwagens moeilijk om veilig te passeren - vooral als één renner achterop raakt en de verkeersstroom verstoort door langzaam voor hem te rijden in plaats van ruimte te laten tussen hem en de rest van de groep. Wanneer dergelijke groepen twee aan twee rijden, nemen ze bovendien het grootste deel of de hele rijbaan in beslag, waardoor het voor bestuurders moeilijk (en soms gevaarlijk) wordt om hen veilig in te halen vanwege het beperkte zicht in hoeken en bochten.

Het is belangrijk op te merken dat niet alle wielrenners dit gedrag vertonen - verre van dat. Er zijn er echter genoeg die dat wel doen, waardoor niet-fietsers zich gefrustreerd en zelfs bedreigd kunnen voelen op de weg. Het is essentieel dat elke wielrenners of fietser verantwoordelijkheid neemt voor zijn gedrag op de weg - zowel voor zijn eigen veiligheid als voor die van anderen die de weg met hem delen.