In de nieuwste aflevering van De Klassenavond blikt Katja Schuurman samen met presentator Rob Kamphues terug op haar schooltijd. Wat begint als een nostalgische trip down memory lane, krijgt al snel een emotionele lading. De actrice deelt openhartig over de donkere periode waarin ze worstelde met een eetstoornis.

Katja, inmiddels 50 jaar, zit met haar oude dagboek op schoot als ze vertelt over haar jeugd. Aanvankelijk praat ze met humor over de keuzes die ze maakte: "Vanaf het moment dat ik zelf keuzes mocht maken, maakte ik de verkeerde," grapt ze. Toch komt er al snel een serieuzere toon in het gesprek. Ze beschrijft hoe ze al jong last kreeg van dwangmatige gedachten: "Vooral in mijn hoofd."

Vanaf haar dertiende kampte Katja met een eetstoornis, een probleem dat haar jarenlang achtervolgde. De aanleiding? Een vriendin die laxeerpillen gebruikte. "Dat leek mij ook wel handig," vertelt ze. "Normaal gesproken als je ergens last van hebt, neem je twee pilletjes en ik nam er twintig."

De actrice leest een fragment voor uit haar dagboek, waarin haar innerlijke strijd pijnlijk zichtbaar wordt:"Vandaag ging het heel slecht. Dit was de slechtste dag van de week. Ik heb heel veel gegeten. Shit, dat mocht eigenlijk niet. Vanaf nu niet meer. Toen chips gegeten, want mijn zusje ging chips eten. Wat veel, dan maar meer laxeerpilletjes, want dan mag het."

Ze vervolgt: "Ik krijg pijn in mijn buik als ik dit opschrijf. Vet varken, afschuwelijk, egocentrisch dat ik hier zo veel mee bezig ben, bleh." Zichtbaar aangedaan sluit Katja haar dagboek. "Dit is toch wel echt heel treurig. Wat zonde, hè?"

Katja deelt dat ze het gevoel had dat het leven oneindig was, en daardoor veel tijd heeft verspild aan zelfdestructief gedrag. "Op een gegeven moment vroeg ik mezelf af wat ik nou wilde in het leven. Dat was dus niet om het op die fucking plee door te brengen."

Het woord 'eenzaam' raakt haar zichtbaar. "Ik heb veel ingewikkelde fases in mijn leven. En ik doe het best wel alleen. En dus best wel een beetje eenzaam soms. Ik lach graag alles weg. Ik ben de hele tijd niet aan leven toegekomen en deed dingen om niet echt bij mijn eigen leven te hoeven zijn, tot ik dacht: waarom ga ik niet een leven leiden waar ik wél bij wil zijn?"

Met een trotse glimlach sluit ze de klassenavond af: "Met de vrouw van vijftig gaat het beter dan met dat meisje van toen."